Szczyty Gór Shinyamamori

-  Chyba za mocno rąbnęłam się w głowę - Giseigo potarła ręką potylicę, myśląc o dziwnym jeźdźcu i jeszcze dziwniejszym jego "rumaku". Chrzanić to. Rozejrzała się. Gdzież to ja...Co to było?!
Odwróciła się przodem do jaskini i starając się wypatrzeć coś w ciemności, nasłuchiwała.

(70+5=75MM - bo zapomne później xD)

- Jasne.
Przekręciła klucz, i choć kosztowało ją to kilka kolejnych sekund, od razu wyjęła go z zamka. Nie chciała przecież, żeby chłopak został  ponownie uwięziony. Otworzyła drzwi i wystrzeliła jak z procy do przodu pochylając się przy tym na początku, żeby w razie czego uniknąć ciosu. Zerwała ze ściany łuk i wystrzeliła w kierunku pochylającego się nad mieczem kompana mężczyzny.
~Ribon no keimusho~
Upewniła się czy wstążki dosięgnęły celu i spojrzała w stronę Shina.
------------------------------------------
60MM-10MM=50MM

Giseigo wciaz stala i gapila sie na wejscie do jaskini. Tylko teraz gapila sie z rozdziawionymi ustami '0'
Wydawalo jej sie, nie - byla tego pewna, ze uslyszala glos Foe. Wbiegla do jaskini i zatrzymala sie za rogiem obserwujac z ukrycia.
Mialam racje
Chwila... czy to lowcy niewolnikow?! Ale... Chyba nie sa na uprzywilejowanej pozycji . Parsknela smiechem widzac jednego z nich obwiazanego znajomymi wstazkami.

Giseigo obserwowała z ukrycia i miała zwałę.
Foe zręcznie dobiegła do łuku. I tak z natury była szybka i sprawna. Ale prędkość, którą osiągnęła dzięki magii Shina była niesamowita, jakby płynęła w powietrzu. Początkowo Łysy próbował ją ciachnąć mieczem. Lecz ta, zanim on o tym w ogóle pomyślał, zrobiła unik i pobiegła dalej. Chciał za nią gonić, lecz między Foe a Łysym stanął Shin. Plecami do łysego...
"Hyahya... głupcze, widzę, że nie wiesz nic o niebezpiecznym świecie. Zasada nr. 1- nie stawaj do wroga plecami myhahahhaha!" Rzucił się bezgłośnie na niego z mieczem. Shin trzymając ręce w kieszeni patrzył na Foe i uśmiechał się do niej i z łatwością zrobił krok w bok, omijając zupełnie atak napastnika. Shin podstawił mu nogę, i łysy łowca niewolników padł na ziemie, o mały włos nie rozłupując sobie czaszki własnym mieczem. Shin szybko wykopał mu miecz i położył mu nogę na głowę.
Nadal nie zwracając na niego wzroku, powiedział:
-Zasada nr. 1- nigdy nie atakuj od tyłu wroga, który ma oczy dookoła głowy.- zadał mu mocnego kopniaka i podszedł do ściany, na której wisiał jego miecz i tarcza.
-Twój miecz też sobie biorę, akurat planowałem nazbierać ików na drugą broń.- powiedział do Grubego. W końcu oczy Shina wróciły do swojej pierwotnej, zwykłej formy.
-U... wymęczyło mnie to wszystko. Czar na szybkość też cofam!- powiedział do Foe. Ta już triumfalnie stała nad związanym wstążkami Grubasem i nieprzytomnym od alkoholu Chudym.

Shin: 40-5-5-5=25MM

(Shin i Foe otrzymują po 3 PD)

- Udało nam się! - przybiegła uradowana do Shina obdarowując go uśmiechem tak szerokim, jak gdyby zupełnie już zapomniała o wszystkich dotychczasowych zmartwieniach. -  Twoja magia była taka niesamowita! To zaklęcie na szybkość... czułam się zupełnie jakbym mogła latać - powiedziała rozmarzonym głosem - i ta akcja później, kiedy Cię zaatakował.. skąd wiedziałeś? - zaśmiała się. Szła już z powrotem w stronę swojej ofiary jednak utrzymywała kontakt wzrokowy z chłopakiem dając mu tym samym do zrozumienia, by mimo to mówił.
- Hmm, co by tu z nim...  - spojrzała na oplecionego wstążkami mężczyznę. - Nie mogę trzymać go tak w nieskończoność... Ah!
Złapała za kokardę i przeciągnęła powoli w stronę klatki, w której wcześniej się znajdowali.
- Chcesz kogoś dorzucić? - podrzuciła klucze w ręce szczerząc się do Shina.

Giseigo byla jednoczesnie wzruszona ponownym spotkaniem Foe, szczesliwa ze nic jej nie jest i uchachana rozegrana walka. Wczesniejsze depresyjne mysli odeszly. Teraz liczylo sie tylko jedno. Placzac i smiejac sie jednoczesnie wybiegla z ukrycia i zarzucila rece na szyje rozowowlosej mocno ją przytulając.
- FOE!!!

- GI... GISEIGO! - Foe płakała razem z nią - Tak.. Tak się cieszę! Tak bardzo się martwiłaaaaaam. Chciałam Cię szukać, ale potem okazało się, że jestem w tej klatce, bo... porwały mnie tamte oprychy i.. i.. - mówiła próbując się uspokoić.
- Nigdy nie udało by mi się stąd wydostać gdyby nie... och - otarła łzy zwracając się do chłopaka - z tego wszystkiego nie zapytałam Cię nawet o imię... Jestem Foe - podała mu rękę, drugą wciąż pocierając oczy - a to Giseigo, moja przyjaciółka!

- Dziekuje Ci za opieke nad Foe! - Giseigo zlapala Shina za rece i nimi potrzasnela - Milo poznac tak w ogole. I ta akcja przed chwila! Byliscie swietni!

Zlapala chlopaka* bo nir zna imienia w koncu jeszcze

Chłopak wsłuchiwał się w rozmowę dziewczyn i zaśmiał w duchu. Dobrze było widzieć czyjąś radość. Kiedy podeszły do niego i zaczęły dziękować, ten się zarumienił i odwrócił głowę.
-Jestem Shin. I nie zrobiłem za wiele. Najcięższą robotę odwaliła... - zastanowił się chwilę nad imieniem dziewczyny- Foe.
Przeciągnął się i jęknął z przyjemności.
-Aah... jak dobrze móc znów rozprostować kości. Trzymali mnie w klatce kilka dni.- przymocował sobie swój miecz, małą tarczę i miecz zabrany od jednego z oprychów- jak chcecie to weźcie sobie po jednym mieczu, jeśli nie macie. Może wam się przydać.- podszedł do nieprzytomnego od alkoholu oprycha i zajrzał do jego kieszeni. Było tam 600 ików. Rozdzielił między siebie i dziewczyny.- To też im się nie należy. Jak chcecie to możemy zaciągnąć ich do najbliższej straży, pewnie dostaniemy nagrodę za tych przestępców. Są początkujący, więc nie zbyt wielką, ale zawsze... może i te obrzydliwe praktyki są legalne w Kreuz, ale z całą pewnością nie w Erebonii. Kiedyś wytępię wszystkich łowców.- chłopak zacisnął pięść.
-To co, pomożecie mi?- uśmiechnął się niewinnie.

(Shin, Giseigo i Foe otrzymują po 200 ików i jeśli dziewczyny chcą, to mogą przywłaszczyć sobie po mieczu zbirów.)

Giseigo nie potrzebowala wiekszej zachety. Podeszla do jednego z pokonanych zbirow i podniosla niedlugi, poreczny miecz- bardziej mizna go bylo nazwac sztyletem oraz odpiela od zbira pasek z przytwierdzonym pokrowcem na ową bron. Potem przypiela to sobie wokol pasa i schowala sztylet. Wiedziala co bedzie robic w najblizszym czasie wwolnych chwilach. Trenowac.

- Halo!!! Jest tu ktoś?! Narratorze!!!! - Giseigo ni stąd ni zowąd zaczęła się wydzierać w przestrzeń.
Odpowiedziała jej cisza...
- Yyyyych... no dobra - westchnęła. - To ja idę sobie poćwiczyć przez kilka godzin ciosy sztyletem, może przez ten czas fabuła ruszy do przodu.
- W ogóle co ten narrator robi tyle czasu - mamrotała pod nosem oddalając się w ustronny kąt jaskini. - Sra czy co?

PS. Ten post jest formą prośby "WEŹ KOINU COŚ NAPISZ W KOŃCU!"
PS2. Oglądałam Gintamę dzisiaj...

- Bylibyśmy... łowcami łowców? Brzmi jak świetna przygoda! - oczy Foe zabłyszczały - Ale powinnam teraz zdobyć kwiat dla Mistrza, co robiić.... - zaczęła się zastawnawiać.
- Co do tego - wskazała na broń ostatniego mężczyzny - Nie walczę mieczem, nie potrzebuję go... a targać go ze sobą aż do miasta, żeby sprzedać nie ma sensu. I tak pewnie wiele bym za niego nie dostała

- ŻEŃ-SHEŃ!!! - wrzasnela Giseigo z kąta jaskini przerywajac trening. - Zupelnie o nim zapomnialam! Ach! - przypomniala sobie cos jeszcze i zaczela przeszukiwac swoje woreczki. - Uff... wszystko jest. Juz sie balam ze moglam cos zgubic.
Nagle przyszla jej do glowy dziwna mysl, ktora wypowiedziala na glos.
- Czy wokol kwiatu zen-shenia mieszkaja takie dziwne ptaki?

Shin uśmiechnął się pod nosem widząc Giseigo chętnie biorącą broń i wzruszył tylko ramionami na odpowiedź Foe. Zajrzał w miejsce, w którym siedzieli łowcy, znalazł tam linę, którą tego pijanego związał a dwu pokonanych wrzucił do klatki, zamknął ją na klucz i schował go do kieszeni.
-Jak sobie chcecie. To ja zataszczę tego chudego do Chibany i tam opiszę drogę strażnikom, żeby przyszli po dwu kolejnych.- przeciągnął się ponętnie- Ale jestem wymęczony!
-He? Żeń-szeń? Ptaki? Nie wiem o czym mówicie. W każdym razie widzę, że macie jeszcze coś do zrobienia. Uważajcie na siebie.- Wziął chudego przez ramię i ruszył chwiejnym krokiem w stronę wyjścia z jaskini.

Giseigo odprowadziła wzrokiem oddalającego się Shina, po czym skierowała spojrzenie na Foe.
- To co robimy? Bo wyglądasz, jakbyś chciała za nim pobiec. No ale chyba bardzo Ci zależało na tym żeń-sheniu, hę?
Westchnęła i usiadła po turecku na ziemi.
- No cóż... nie mam teraz żadnych pilnych spraw do załatwienia, więc na cokolwiek się zdecydujesz, to będzie dobrze. Ale jeśli masz wybrać opcję pognania za Shinem, to lepiej się pospieszyć z decyzją, bo go nie dogonimy.

Foe spoglądała niepewnie to na Giseigo to wyjście z jaskini.
- Aaaah, chodźmy! - zadecydowała w końcu. - Kwiat nie ucieknie, prawda?
Tak wiele działo się do tej pory, że czarodziejka zupełnie zapomniała w jakim właściwie celu potrzebny był jej żeń-sheń. Wciąż uważała, że musi go zdobyć, ale traktowała to raczej jako własne wyzwanie - nie czuła już presji czasu, by dostarczyć mistrzowi składniki jak najszybciej. Co prawda i tak była w podróży już dobrych kilka dni, i prawdopodobnie biedny starzec dawno już zrozumiał, że w najbliższym czasie swojego deserku nie skosztuje - ale o tym Foe już nie pomyślała. Zbyt była podekscytowana myślą o czekających ją przygodach, by dłużej się zastanawiać.
- Czekaj Shin! - wybiegła na zewnątrz. - Idziemy z tobą!

Shin tylko uśmiechnął się pod nosem i zwolnił kroku, aby dziewczyny go dogoniły. Ruszyli więc razem, niosąc powalonych bandytów, do najbliższego miasta- Chibany!