Szczyty Gór Shinyamamori

Zgodnie z planem Foe wycelowała w nieco oszołomionego uderzeniem stwora.
Tym razem spróbuję go nieco uszkodzić.
- ~Haato no Ichigeki~ - strzeliła dwukrotnie celując w oba skrzydła. Nie byłaby w stanie zadać dużych obrażeń, gdyby wybrała głowę lub serce, być może nawet nie przebiłaby się przez jego grube łuski. A skrzydła wydawały się dość cienkie, jeśli wszystko pójdzie po jej myśli, nie będzie mógł lecieć dalej zbyt długo i spadnie. To był najlepszy wybór.
--------------------------------------------------------
80MM - 20MM = 60MM

Giseigo złapała się szybko wystającego ze skały konara, uskakując przed zapadającą się ścieżką. Ujrzała, jak od strony Foe wystrzeliły magiczne strzały i poszybowały w kierunku bestii.
Nagle odwróciła gwałtownie głowę do tyłu.
- Stój! Kto tam jest?!

Funny do tej pory chowała się za skałami i przyglądała sytuacji z daleka, ale nie wiedziała, kto tam jest i co robią. Aż w końcu ktoś ją odkrył...
-Cholera... Nie mam wyboru muszę grać na zwłokę.. Pomyślała, po czym wyszła z kryjówki i oznajmiła:
-Ah...jestem tylko małą, bezbronną dziewczyną, która się zgubiła w lesie idąc do babci!!!
Zrobiła bardzo wymuszoną, pseudo-niewinną minę, która raczej wyglądała komicznie....
Chyba się nabierze...co?

Giseigo przez chwilę zamurowało. Że co kurwa?
Jednak szybko odzyskała świadomość i przyjęła postawę bojową.
Nie wiedziała, czy ta dziwna dziewczyna jest ich wrogiem, czy nie, więc musiała być czujna.

Bestia otrzymała dwa diabelsko cenne strzały w swoje skrzydła. Sprawiło to, że odruchowo rzuciło ją to na bok, nic nie widziała, bo była ogłuszona. Trzasnęła ponownie tuż obok Giseigo, aż ta musiała się schylić. Bestia swoim cielskiem spadła na nią i razem z nią... runęła w przepaść, w gęstą, niekończącą się, zimną mgłę...
Niegrzeczni mogliby powiedzieć, że to kłamstwo Fanny zwaliło ją dosłownie z nóg...
Foe wisiała na skale.


(Foe dostała 4 PD za walkę)

- GISEIGO! - krzyknęła.
Była tak zszokowana tym co się stało, że na chwilę zupełnie zamarła. Zaraz jednak odzyskała świadomość. Tu nie było czasu na myślenie, trzeba było działać. Foe zdematerializowała wstążki i spadła na skalną półkę. Bez zastanowienia skoczyła za Giseigo. Złapie ją a potem powtórzy to co zrobiła wcześniej. Strzeli przez nie obie w kierunku skały wstążkowym więzieniem. A potem... potem zobaczymy.
Musi się udać nie ma innego wyjścia!
-------------------------------------------------------
60MM - 10MM = 50 MM

Świat wirował. Spadała. I to nie sama, tylko z szamoczącą się bestią, której nogi była uczepiona. To chyba w takich chwilach ludziom całe życie przebiega przed oczami. Pewnie jej też by przebiegło, ale większości swojego życia nie pamiętała, więc nie miało jej zbytnio co przebiegać. Może dzięki temu nie roztkliwiała się nad sobą, tylko zaczęła działać. Może jakbym użyła gitaigo, bestia zgięła by się w bólu i przestała tak szamotać i mogłabym przejść jakoś na jej grzbiet. Wtedy jak spadniemy to przynajmniej nie zostanę przygnieciona tym cielskiem
- Gitai... - nie skończyła jednak, gdyż nagle zobaczyła nadlatujące wstęgi Foe.

Giseigo i bestia leciały otoczone spadającymi skałami razem z nimi.
Foe pędziła w dół tuż nad nimi. Ni stąd ni zowąd nadleciała druga bestia z tego samego gatunku. Lecz miała różową skórę. Była to najprawdopodobniej żona, bądź siostra poprzedniej bestii. Złapała w swoje szpony spadającą Foe i położyła z powrotem na skalną półkę, z której ta zeskoczyła. Spojrzała przerażonej dziewczynie prosto w oczy. Rozwarła paszczę pełną ostrych zębów, a Foe zamknęła oczy godząc się z takim stanem rzeczy...
Besta w jednej chwili!!!!...? Wypluła wstążeczkę. Odleciała, ostatni raz patrząc na Foe, puściła jej oczko a z jej długich rzęs stoczyła się łza, która błyszczała jak diamenty w ciemnościach mglistych.
-Ughraaa!- powiedziała na pożegnanie i poszybowała w dal ze smutkiem w swoim łuskowatym sercu. A Ama spadła

Dla Fanny ta tragiczna sytuacja wyglądała tak kretyńsko, że ją wmurowało
- to ja ide dalej szukać tego żeń szenia... kurde oby oni tez nie szukali go...ostatnia szansa...
(powidziała do siebie pod nosem pa)

Foe nie miała pojęcia, co właściwie przed chwilą się stało i jak do tego doszło, ale nie miało to dla niej większego znaczenia. Na drżących nogach poszła przed siebie w stronę jaskini, zupełnie ignorując obeność Fanny. Prawdę mówiąc nawet jej nie zauważyła, szła z opuszczoną głową, a gdy tylko znalazła się na trochę większej powierzchni, nogi odmówiły jej posłuszeństwa. Upadła, a łzy ciekły jej po twarzy.
- Giseigo... To wszystko moja wina... Gdybym... gdybym nie prosiła Cię o pomoc... gdybym nie strzeliła, albo zdążyła Cię ostrzec... -wpatrywała się w bezdenną przepaść. Siedziała tak przez dłuższą chwilę, aż w końcu wyczerpana usnęła przy wejściu do jamy.
-----------------------------------------------------
50MM+10MM=60MM

Tereny były zbyt mgliste, nawet nie dało się zobaczyć dokąd sięga przepaść i jak jest szeroka. Fanny postanowiła spróbować przejść skałami na górę, aż dotrze ba drugą stronę.

Fanny po ciężkiej wspinaczce udało się szczęśliwie trafić na drugą stronę urwiska. Minęło trochę czasu zanim jej się to powiodło, ale jednak jej umiejętności fizyczne jej nie zawiodły.
Poszła dalej i kiedy dotarła do jamy... nie zastała tam nikogo! Jama wyglądała na dość głęboką, dochodziły z niej jakieś ciche odgłosy. Oczywiście była też skalista droga, która prowadziła dalej do góry.

Foe poczuła jak ktoś wciska jej lekko palec w brzuch i usłyszała:
-Ej, śpiąca królewno.- kiedy ze zdziwieniem otworzyła oczy, ujrzała siedzącego obok niej młodego chłopaka o średnio-długich, białych, prostych włosach i jasnej cerze. Miał na sobie prostą, białą koszulkę i czarne, przyległe do ciała długie spodnie. Twarz miał znudzoną.
-Nie chcę ci psuć humoru, ale zostałaś pojmana przez łowców niewolników. Nie polecam kolejnym razem spać koło ich kryjówki.- spojrzał na dziewczynę swoimi czarnymi jak węgiel oczyma, kontrastującymi z bielą.
Foe się rozejrzała i zauważyła, że razem z chłopakiem jest w klatce. Dalej, patrząc wgłąb jaskini, spojstrzegła grupę mężczyzn przy ognisku, zajadającą pieczone mięso i popijającą to jakimś trunkiem. Chłopak mówił do dziewczyny przyciszonym głosem.

Powoli otworzyła oczy i zamrugała kilkukrotnie ocierając zaczerwienione od płaczu powieki. Łowcy niewolników? Podniosła się do pozycji półsiedzącej. Fałdy sukienki przesunęły się po ziemi cicho szeleszcząc.  Jak długo spałam?  Rzuciła przelotne spojrzenie w stronę poprzecieranych jedwabnych zakolanówek.
- Giseigo! - ocknęła się.
- Hej, muszę się stąd wydostać jak najszybciej. Pomóż mi, proszę! - zwróciła się błagalnym głosem do chłopaka.
Foe wiedziała, że to nie miało żadnego sensu. Że każdy człowiek po upadku z takiej wysokości skończyłby jako krwawa miazga. Ale nie potrafiła tego zaakceptować. Chciała wierzyć swoją niewinną dziecięcą, choć zupełnie bezpodstawną, wiarą, że Giseigo udało się uratować. Tak, przecież też jest czarodziejką! Być może... Ale nawet wtedy może potrzebować pomocy, i to szybko!
- Ja muszę... muszę... - łzy zaczęły ponownie napływać jej do oczu.

Te odgłosy z jaskini...dość przerażające miejsce. Mieszkają tam te potwory? Może lepiej się nie narażać, ale co jeśli tam właśnie jest ten żeńszeń?Musze szybko znaleźć tą roślinę i wrócić.
Fanny po dłuższym zastanawianiu się, stwierdziła, że mało prawdopodobne jest to, żeby tam cokolwiek rosło, jaskinia była cała w skałach a ziemia w różnych gruzach pokryta, a przynajmniej z zewnątrz. Wybrała więc kontynuację wspinaczki.

[Ps. Fanny nie zauważyła Foe, więc stwierdziła, że tylko czarnowłosa laska tam była, ale wpadła i po niej no więc...trudno. I tak jej nie zna pa]

-Hej, uspokój się!- szepnął chłopak- najlepiej, żeby nie wiedzieli, że się obudziłaś. Będziemy wtedy mieli przewagę.
Rozejrzał się spokojnie wokół.
-Jak już pewnie zauważyłaś, zabrali nam bronie.- wskazał na ścianę obok złoczyńców, na której wisiał łuk Foe i prosty, krótki miecz, oraz mała tarcza. Hm... nie wiem ile mają zamiar tu jeszcze siedzieć, ale zważywszy na to, że już trochę tu się zatrzymywali, niebawem pewnie ruszać będziemy dalej.- przystawił w zamyśleniu rękę do brody.
-Umiesz cokolwiek?- spojrzał z powątpieniem na słodką, płaczącą dziewczynkę, ale zaraz się zreflektował, zauważając na jej szyi wisior Hotaru no Hikari- A... a to ciekawe. Opowiadaj na co się możesz zdać, a ja się rozejrzę. Kyoudoumoku- Współwidzenie!- jego źrenica i tęczówka rozszerzyły się niemal na całą gałkę oczną. Chłopak wziął głębszy oddech i zaczął wpatrywać się w jednego z facetów siedzących do niego plecami na końcu jaskini.
-Hem... wydają się beztroscy, siedzą w trójkę i piją naprawdę dużo. Jeden z nich ma bardzo mętny wzrok. Mają przy pasach długie miecze, nie wyglądające na zbyt drogie, to muszą być początkujący łowcy. Łysy bawi się kluczami. To pewnie klucze do naszej klatki. Niestety klatka jest odporna na magię ofensywną, a my nie mamy jak jej fizycznie rozwalić. Co robić? Eh... jeśli szybko czegoś nie zdziałamy, to już niedługo będziemy do końca życia niewolnikami dla szlachty w Kreuz...- na jego czole pojawiła się kropla potu.

Shin: 100-10=90MM

Fanny postanowiła iść dalej wąską, skalistą drogą. Nie wiedziała ile już minęło od jamy, ale dotarła w końcu na samą górę. Rozejrzała się dokładnie wokół siebie. Był tu mały, o średnicy 2 metrów skalisty plac i wokół niego wysokie, strome i o wątpliwej budowie skały. Wokół latały 3 ogromne ptaszyska z zakrzywionymi dziobami i ostrymi szponami. Latały dosyć wolno, ale były całkiem zwaliste. Na szczycie najwyższej skały widniał kwiat z płatkami w kształcie gwiazd koloru różowego a po środku miał dzban z wystającymi spiralnymi zielonobiałymi pręcikami. Jego korzenie wystawały nawet z niektórych miejsc u szczycie tej skały.

Pewna postawa chłopaka trochę ją uspokoiła, jednak zaraz znowu zwątpiła. Zgodnie z poleceniem ponownie delikatnie osunęła się na ziemię i przyciszyła głos.
- Bez mojego łuku wiele nie zdziałam... cała moja magia opiera się na nim - zacisnęła piąstkę. Bez łuku czuła się jak bez ręki, taka bezbronna i nieprzydatna.
- Może... może skoro są pijani... - spróbowała - pijani ludzie są zwykle bardzo pewni siebie, nie będą ostrożni... więc gdyby udało się zwabić tu tego z kluczami, mogłabym spróbować przecisnąć dłoń przez kraty i wyrwać mu je. Nie spodziewałby się tego, w końcu śpię prawda? A one nie wyglądają na tak ciasne. - porównała wzrokiem grubość swojego drobnego przedramienia i odstępu między kratami.
- Ale mielibyśmy tylko jedną szansę. Jeśli się nie uda to możemy mieć niezłe kłopoty. No i pozostaje kwestia jak przyciągnąć tu właśnie jego...
Gdybym tylko miała mój łuk...

Z tego, co tłumaczyła Lillia czy jak jej tam, to chyba tu.
Fanny wyjęła z kieszeni kompas i zamieniła go w lornetkę. Obczaiła szczyty skał i ujrzała na najwyższym z nich wyjątkowy kwiat, przypominający ten, który szuka.
Jest tutaj pierdzielony!
Zmieniła z powrotem lornetkę w kompas i schowała na miejsce. Wcześniej się dziwiła, że tak po prostu idzie do miejsca, gdzie będzie owa roślina, jednak okazało się, że nie będzie łatwo ją zdobyć, możliwe nawet, że się nie uda. Po tamtej sytuacji z czarnowłosą dziewczyną obawiała się tych latających ptaszysk nad skałami.
W końcu zaczęła się wspinać. Chce spróbować wejść i zabrać kwiat ostrożnie, ale już po pierwszej próbie złapania się za kawałek kamienia zawalił się i upadła.
-Itte tetete... jeszcze to ciało małe...same patyki, jak ja wejdę, skoro po zwykłym upadku z metra wszystko mnie boli?
Zaczęła od początku się spinać, tym razem łapała się za większe głazy i w razie potrzeby przemieniała kompas w sztylet i wbijała w skały.

(nie umiem obliczać many wiec ...)

d/t

Giseigo upadła na czworaka na ścieżkę, ale tym razem po drugiej stronie zapadliny. Zaciskała rozgoryczona usta, starając się powstrzymać płacz, ale łzy już od dawna leciały jej z szeroko otwartych oczu.
Baka!!! Giseigo ty idiotko! Co ty sobie myślałaś? Jesteś taka naiwna! I taka słaba... - wyrzucała sobie w myślach. Jesteś bezużyteczna z tymi swoimi marnymi zaklęciami. Nie możesz obronić samej siebie, a co dopiero kogoś. W tym momencie drgnęła i zapłakała jeszcze rzewniej, łapczywie łapiąc powietrze pomiędzy łkaniami. Nie  potrafiłam ochronić Foe...
A potem zemdlała.

Fanny pomimo niefortunnego startu uparcie i dzielnie wspinała się w stronę kwiatu. Kiedy ptaszyska to zauważyły, zaczęły krążyć bliżej Fanny. Gdyby mogły, pewnie oblizywałyby sobie dzioby na myśl o jej smacznym ciałku. W pewnym momencie jeden postanowił wykonać krok i ruszył w stronę dziewczyny. Ta jednak odstraszyła go machnięciem sztyletu przed dziobem. Jednak dwa kolejne ptaszyska również zbliżyły się niebezpiecznie blisko. Przed Fanny była jeszcze połowa drogi w górę. Skała po której się wspinała była coraz węższa i bardziej krucha. Jeden ptak zniżył się na poziom pod Fanny, dwa kolejne krążyły wokół niej na równi. Widocznie w każdej chwili gotowe były do ataku.

100-10-10= 80
Foe wyjaśniła swój improwizacyjny plan Shinowi. Ten zrobił minę, która wyrażała pochwałę.
-Huu, ok. -Zamknął oczy i wystawił palec wskazujący do góry- Shin: supiido appu!- dotknął swojej skroni i na sekundę pojawiła się wokół niego magiczna poświata. Za minutę powtórzył zaklęcie i dotknął skroni Foe.
-To powinno nam pomóc.- powiedział, w nieco przyspieszonym tempie i parschnął cicho śmiechem- Sorki, zawsze mnie to rozśmiesza. Czuję się jakbym nałykał się helu, albo był wiewiórką. Ten czar podnosi bardzo prędkość celu. Udawaj, że śpisz.
Shin odchrząknął i krzyknął.
-Ohoho! Co ja to mam! Czy to prezent od was panowie? Przelecę sobie tę lalę. Pomyślcie sami, jak zrobię jej dziecko to będzie o jednego niewolnika więcej, ileż to kasy! Muhahaha!- łowcy wybuchli śmiechem.
-Gary, cho no ze mną.- powiedział najgrubszy i przegryzł kawałek spieczonego mięsa- Paniczowi się chyba coś pomyliło.
Łysy odburknął mu i powolnym krokiem podeszli do klatki. Chudy z irokezem został przy ognisku i pił dalej, korzystał z okazji, że współtowarzysze nie patrzą i zaczął podpijać ich trunek.
-Mam inny pomysł.- powiedział gruby- My ją przelecimy na zmianę, a ty będziesz patrzeć, a nie będziesz mógł jej tknąć palcem, a potem się z nią pobawimy w zgadywankę "z kim zaszła?".- obaj wybuchli śmiechem. Gruby wziął do ręki klucze od łysego i zbliżył się do klatki, aby ją otworzyć i wyciągnąć stamtąd Foe. W tym czasie łysy spojrzał w stronę ogniska i zobaczył jak chudy podpija alkohol i podrapał się z niedowierzenia po głowie. Shin nadal nie wyłączając trybu współwidoczności z łysym, zobaczył to jego oczyma i skierował pytanie kpiącym głosem do grubego, trzymającego rękę z kluczami tuż przy klatce:
-Ty niby jesteś ich liderem, bo na takiego wyglądasz, a dajesz się wykiwać tak im? Ten chudy rozumiem, że może wszystko?
Gruby ze zdziwieniem spojrzał w stronę ogniska i na jego twarzy pojawił się grymas wkurwienia.

Shin: 90-15-15-5= 55MM

Giseigo na razie leży nieprzytomna przed jamą. Powoli odzyskuje siły, ale traci kolejkę.

Foe leżała z przymkniętymi oczami opierając głowę na jednej z rąk. Słuchając takich uwag na swój temat zaczęła poważnie się obawiać, jak skończy, jeśli tym razem jej się nie powiedzie.
No dzięki - rzuciła w myślach chłopakowi. Po chwili jednak przyznała mu w duchu, że pomysł całkiem skuteczny. A ona.. ona będzie się martwić jak już do tego dojdzie. W razie czego przynajmniej wyjdzie z klatki, a wtedy już tylko wystarczyłoby dostać się jakoś do łuku...

Wróciła myślami do swojej misji. Mimo, że wyglądała zupełnie jakby spała, w rzeczywistości obserwowała sytuację spod swoich długich rzęs. Wpatrywała się w kraty cały czas starając się wymierzyć idealną odległość, tak żeby móc zareagować szybko i pewnie. Nie widziała zbyt dobrze, ale wystarczająco na tyle, żeby zauważyć zbliżającego się mężczyznę. Nie uszło też jej uwadze, gdy sprowokowany komentarzem białowłosego towarzysza odwrócił się zostawiając jej idealne pole manewru.
Teraz mam szansę!
Błyskawicznie odepchnęła się ręką od ziemi i wycelowała drugą między kraty najbliżej dłoni "grubego". Wiedziała, że fizycznie mężczyzna jest od niej o wiele silniejszy i mimo przewagi ataku z zaskoczenia, powinna użyć sporo siły, gdy już uda jej się złapać klucze.

"Traci kolejke". Co to kurna planszowka?!

Leze i laduje MM xD

Mimo upierdliwych ptaszysk, dalej się wspinała, ale co wyżej była, czuła większe zmęczenie, ale nie ma innego wyjścia, musi kontynuowac wspinaczke. Te dziobaki były coraz bardziej namolne, ale jednak czuły niepewnosc, zbyt pewna siebie byla zielonowlosa dziewczyna, co ptaszyska troche przerazilo. W koncu postanowila ze zlapie sie za dziob jednego z nich, chwyci za piora i wbije sztylet na remieniu i sprobuje na niego wejsc oraz sterowac jak na wierzchowcu. Zwarzajac na dzikosc ptaszysk, pewnie bedzie szadpac jak na byku. Zlapie za piora, utrzyma rownowage i bedzie sterowac nim tak slugo, az odpowiednio znizy sie do kwiatu i bedzie mogla go wyrwac, potem gdzies w strone nizszych gor odleci i szybko wyskoczy do jakiegos jeziora lub na drzewo

Leży sobie wyczerpana,
Dookoła szumi las.
Minął dzień, mijają lata
W głowie sny koszmarne ma.

Na tej ziemi, pod tym niebiem
Och Giseigo staczasz się!
Dzień jak co dzień, dzień po dniu
Dalej leży tak bez tchu...

Śpiewać to proszę na melodię piosenki z "Plebanii" XD

PS. Ta piosenka nic nie wnosi do fabuły. Nie brać jej na serio
PS2. Ile MM już zregenerowałam?

Ze względu na zręczność dziewczyny w połączeniu z nieprzeciętnym wzrokiem i czarem wspomagającym szybkość Shina nie pozostawało losowi nic innego jak skazać jej próbę na sukces.
Dwóch facetów się wściekło. Chudy padł z przepicia przy ognisku. Dobyli swoich mieczy. Przynajmniej łysemu się to udało. Gruby spróbował i... zastał swój miecz w rękach Shina.
-Ks...co do...?- spojrzał na swojego nieprzytomnego kompana i ruszył niezgrabnym krokiem, aby wziąć jego miecz. Łysy zaś w pełnej gotowości mierzył mieczem w stronę klatki.
-Otwieraj, osłaniam cię.- szepnął Shin do Foe i złapał mocniej miecz- Jak wyjdziemy to mi go zostaw. Dobądź swojej broni i zajmij się grubym.- dodał na koniec.

Shin: 55-5-5-5= 40MM

Fanny zaczęła wykonywać swój szalony pomysł. Kiedy tylko zbliżył się pierwszy ptak, ona skoczyła na niego i tak jak planowała, chwyciła jego piór i wbiła sztylet w odpowiednie miejsce. Inne ptaki ze strachu odleciały w popłochu. Ten zaś wytrzeszczył z bólu i przerażenia oczyska i zaczął głośno skrzeczeć. Na początku szamotał się, lecz w końcu udało się Fanny skierować go w stronę kwiatu. Niestety nie podleciał zbyt blisko, ale dziewczyna zaryzykowała i wychyliła się po niego. Trudno go było wyrwać, ale na szczęście skała, w której się zagnieździł też była popękana i krucha. Jednak siła, która była potrzebna do wyrwania go, sprawiła, że ptak poleciał w dół... bez Fanny, która wisiała, trzymając się kwiatu i dyndała jak flaga na wietrze. Ptak z wbitym sztyletem w ciało powoli zleciał do lasu u stóp gór. Korzenie kwiatu w końcu puściły i Fanny razem ze zdobyczą w ręku zaczęła lecieć w dół z dużą prędkością. Lecz zachowując zimną krew i ufając swoim umiejętnością, w ostatniej chwili złapała się gałęzi drzewa. Jej ciało było poharatane od innych gałęzi. Niedaleko niej leżał konający z bólu ptak.
80-8=72MM

Giseigo zregenerowała 5 MM. Przebudziło ją jej własne kichnięcie. Dobiegł ją jakiś skrzek ptaszysk ze szczytu góry. Dojrzała kontem oka jakieś dziecko ujeżdzające ptaka w oddali. Za chwilę zniknęli jej z zasięgu wzroku. Usłyszała też jakieś wrzaski dobiegające z jasniki.