Szczyty Gór Shinyamamori

Szczyty Gór Shinyamamori, dzielnie stanowiące granicę między Erebonią, a Kreuz. Nikt się tu nie zapuszcza ze względu na często widzianych tu łowców niewolników. Od czasu do czasu wysyła się tu jedynie patrole gwardii królewskiej Erebonii.
Jest tu dosyć ponuro, drzewa nie są tak zielone jak w niższych partiach gór, często jest tu mglisto. Spotkać też tu można niespotykane nigdzie indziej, niebezpieczne, magiczne stwory. Jednak rosną tu też najznamienitsze magiczne rośliny, które jednak bardzo trudno odnaleźć. Jest tu dużo chłodniej i ciemniej.

Dziewczyny przekąsiły coś po drodze i po długiej podróży dotarły w końcu do terenów, gdzie zaczynały się szczyty Gór Shinyamamori a kończyła się bezgraniczna wiedza Giseigo na temat otaczających je terenów. Stały na polance, która jednak polanki nie przypominała. Powiędła, rzadka trawa i jakieś dziwne szelesty w krzakach tu i ówdzie. Za nią rozciągał się las z powykrzywianymi drzewami.
Przed nimi też rozciągały się skały, które prowadziły wyżej. Można było się po nich wspiąć, chodź nie wyglądało to na łatwe, albo próbować przejść do góry po bardzo wąskiej na półtora stopy, kamiennej ścieżce, przylegającej do owej skały z zewnętrznej strony.

- O kurwa - przeklnela Giseigo i za chwile zatkala dlonia usta. - Och, przepraszam.
Zerknela na stojaca obok Foe. Byla troche podrapana a we wlosach sterczaly jej liscie. "Coz... ja wygladam podobnie".
- To co? - podkasala rekawy i zatarla rece. - Wspinamy sie czy idziemy sciezką?

Czarodziejka otrzepała się z liści i dokładnie przyjrzała widokowi przed sobą. Oparła ręce na biodrach i zamyśliła się głośno
- Hmmmm.... wspinając się szybciej dotarłybyśmy na miejsce, ale ścieżka wydaje się bezpieczniejsza. - spojrzała w dal próbując dostrzec coś więcej przez mgłę - Skały wydają się robić coraz bardziej strome im bliżej szczytu, ciężko byłoby się tam wdrapać. No i idąc bokiem mamy w razie potrzeby wolne ręce. Chodźmy ścieżką.
Foe ruszyła żwawo przed siebie, aż do wspomnianej ścieżki. Od tej pory posuwała się powoli, badając uprzednio czy kamienie pod nią się nie obsuną.
- Jak właściwie wygląda ten kwiat żeń-shenia? - zagadała do Giseigo.

- Yyy... Tak dokladnie to nie wiem... Nigdy nie widzialam go na zywo. Ale! - dodala widzac niepokoj malujacy sie na twarzy Foe - widzialam go kiedys na jakiejs rycinie. Tylko rysunek byl czarno-bialy. Jak on wygladal? - zamknela oczy probujac sobie przypomniec - z tego co pamietam to mial platki w ksztalcie gwiazd. A po srodku taki jakby kielich z wystajacymi spiralnymi precikami...

Dziewczyny szły ostrożnie przed siebie, uważając pod nogi. Kontynuowały przyjemną rozmowę i to pomagało zapomnieć o otaczającym mroku i niepewności. Po 20 minutach drogi Foe przez mgłę w oddali, na górze dostrzegła jakąś jamę w skale, a Giseigo dobiegły jakieś niewyraźne szmery, bądź szepty stamtąd.
W pewnym momencie rozległ się pisk z nieba i trzepotanie... ogromnymi skrzydłami. Około 10 metrów od dziewcząt, nad przepaścią pojawił się wielki, łuskowaty stwór z ostrymi pazurami i kaczym dziobem pełnym ostrych zębów, unosił się na ogromnych skrzydłach, był wielkości dwóch krów. Dostrzegł dziewczyny i zaczął je obserwować z oddali. Ścieżka robiła się trochę węższa.

W miejscu gdzie jeszcze 20 minut temu stały Foe i Giseigo, otworzył się portal, z którego wypadła Fanny. W ostatniej chwili wyciągnęła rękę, aby nie paść na twarz. (opis taki jak kilka postów wyżej, kiedy weszły dziewczyny, tyle, że bez Foe i Gichan)

"Smok?! Tutaj?''
-Zachowuj sie swobodnie. Bez paniki. Nie wiemy czy ma zle zamiary. Ale w razie czego pilnuj swojego łuku.

(powiedziaka Giseigo do Foe)

Foe szła dalej zerkając co chwilę na kreaturę z mieszanką zachwytu i przerażenia. Nigdy jeszcze nie widziała takiego stworzenia. Przypominało jej trochę smoka, ale było zdecydowanie zbyt małe.
Przez to nie wyglądało tak groźnie, jak mogłoby, ale Foeil odnosiła wrażenie, że nie powinna go lekceważyć. Powoli zatrzymała się uprzedzając wcześniej Gis. Podwinęła delikatnie sukienkę i przymocowała wstążkami tak, aby łatwiej było jej się poruszać, po czym ostrożnie zdjęła przewieszony do tej pory przez ramię łuk. Nie miała zamiaru atakować, ale lepiej być przygotowanym na każdą możliwość. Kontynuowała wędrówkę trzymając go w jednej ręce, drugą zaś przytrzymywała się skalnej ściany.
- Giseigo, widzisz tamten otwór w skałach? Myślisz... że to jego jama? - wskazała głową na stwora.

Bestia obserwowała, obserwowała, aż z głośnym rykiem rzuciła się na dziewczyny, leciała rozpędzona w ich stronę. Drogi były dwie. Z powrotem na łąkę, albo w górę. Ewentualnie za kilka minut do jaskini. Albo w przepaść. Czyli więcej niż dwie...
Dziewczyny ciągle zachowywały ostrożność, a więc ten atak nie był dla nich zaskoczeniem.

-Aajh!! Cholera w same skały... Ból po upadku był ogromny, ale była na coś takiego przygotowana.Gdy w końcu udało jej się wstać, ruszyła w stronę, gdzie kazała jej iść Lillia. W oddali było słychać jakieś niewyraźne wrzaski.

- Niedobrze! - krzyknela Giseigo. W glowie miala natlok mysli.
"Gdybym mogla uzyc giongo... Ale wtedy Foe rowniez by dopadla moc zaklecia... Utrata sluchu w tym miejscu nie jest korzystna. Gdyby jej tu nie bylo! Mysl szybko mysl... Jaskinia! Gdyby Foe pobiegla przodem do jaskini, ja moglabym uzyc giongo! Dzwiek dzwoneczkow nie jest bardzo glosny wiec Foe nie powinna go uslyszec a bestia wydaje sie miec bardziej wyczulony sluch... Gdyby dzieki giongo choc przez chwile gorzej slyszal to mialybysmy szanse..."
-Foe!!! Jak najszybciej pędź do jaskini!! Nie ogladaj sie za mna! Leć!!!

- HEEEEEE?! Nie ma mowy, nie zostawię Cię tu! - krzyknęła z oburzeniem.
Kolejna osoba każe mi uciekać. Nie tym razem. Jeśli ucieknę do jaskini, nie zdążę jej pomóc. Myśl Foe, co robić!
Kreatura była coraz bliżej.
MYŚL!!!
- ~RIBON NO KEIMUSHO~! - wystrzeliła szybkim pewnym ruchem. To go nie zatrzyma. Wstążki są za słabe. Ale może przynajmniej kupi nam trochę czasu.
- Szybko! To nie jest dobre miejsce do walki, biegnij!
----------------------------------------------------------------------------
100MM -10MM = 90MM

Fanny zaczęła iść po wąskiej skalistej ścieżce. Słyszała jakieś wrzaski dobiegające z góry, które zlewały się w echo i nie mogła zrozumieć o co chodzi. Dobiegł ją tylko jakiś błysk.
Po jej prawej rozlegała się mglista przepaść. Mgła była taka gęsta, że wyglądała jak zupa z waty.
Tuż po wspomnianym błysku, stało się coś przedziwnego.
Koło Fanny, w przepaść, zleciał z góry jakiś stwór skrzydlaty, oplątany magicznymi wstążkami, które wcześniej już widziała... i dobrze wiedziała do kogo należą. Podczas spadania jednak w końcu zerwał je siłą swoich skrzydeł i wzbił się z powrotem do góry.

Dobry wzrok Foe pomógł jej w namierzeniu wroga we mgle.
Wstążki oplotły bestię i ta runęła w przepaść. Dziewczyny mogły odetchnąć z ulgą. Przynajmniej na chwilę, ponieważ po jakimś czasie znów usłyszały trzepotanie skrzydłami, szybko się zbliżające.

kiedy ama wruci

- Czemu sie nie posluchalas?! Skoro masz ten łuk to chyba mozesz strzelac z dystansu?! - wrzasnela wkurzona ale i troche przestraszona sytuacja Giseigo. - Wybacz - wziela kilka glebokich oddechow - nie chcialam. Nie jestem przyzwyczajona do walki w duecie. Dobrze sobie poradzilas. Serio. To bylo niezle. - poklepala Foe po ramieniu z aprobatą. Spojrzala

(kur... glupi tel)
ciag dalszy:
Spojrzala w przepasc. Nie mialy duzo czasu nim Bestia znow zaatakuje.
- Ile tych wstazek mozesz wyczarowac i z jak daleka? - spytala Foe. - Bo mam plan.

Foe odpuściła sobie wyjaśnianie swojego zachowania. Nie było na to czasu, więc przeszła od razu do konkretów.
- Zaklęcie nie ma limitu ilości... ilość wstążek zależy od rozmiarów celu... przeważnie. I od tego ile strzał zdąży go trafić. Streszczaj się, za chwile będzie tu z powrotem - powiedziała nie spuszczając oczu z przepaści.

- Yhm. A jaki mają zasięg? I co ważniejsze: jak dobry masz słuch? To ważne.

- Jak zwykły strzał z łuku, do dwustu metrów maksymalnie... ale to obniża celność. Do pięćdziesięciu trafienie jest praktycznie pewne - głos drżał jej nieco, gdy mówiła. Widziała już w oddali fragment jego skrzydła i nie ma co ukrywać, że napawał ją strachem. Starała zebrać się w sobie i skupić na słowach Giseigo. O co to ona pytała? Słuch?
- Słuch... chyba zwykły, raczej nic ponad to - za to mam całkiem niezły wzrok, jeśli to w czymś pomoże.

- Dwieście metrów... - Giseigo nasłuchiwała trzepotu skrzydeł. Jest za blisko. Po tej wąskiej ścieżce Foe nie zdąży oddalić się na 200 metrów. Pięćdziesiąt musi wystarczyć, choć i ta odległość wydaje się zbyt wielka
- Słuchaj uważnie - Giseigo mówiła szybko jak z karabinu maszynowego - oddal się jak możesz najdalej, ale z pewnością, że Twoje strzały go dosięgną i czekaj tam w gotowości do ataku. Będziesz wiedziała, kiedy. Możliwe, że mogę na 5 sekund uszkodzić bestii słuch, przez co jej ruchy mogą zostać zaburzone. ale nie jestem pewna, czy zaklęcie nie dosięgnie również Ciebie, a wtedy jest ryzyko, że stracisz równowagę, więc dla bezpieczeństwa przywiąż się do czegoś tymi wstążkami, możesz prawda?

Przywiązać się do czegoś..? Nigdy nie używałam tak tego zaklęcia.. Trudno! Nie mamy lepszego planu ani cennych sekund do stracenia na opracowanie nowego. Muszę zaryzykować. Skoro to moje wstążki chyba powinnam być w stanie je kontrolować i oswobodzić ręce.. w innym wypadku najwyżej po prostu usunę całość i zdam się na siebie, gdy stracę równowagę.
- Aye Sir! Zrozumiano!  - rzuciła Giseigo jeszcze krótki uśmiech i ruszyła przed siebie jak najszybciej mogła, starając się o nic nie potknąć.
- ~Ribon no Keimusho~ - wycelowała w siebie samą i znajdującą się za nią wystającą skałę. Gdy wstążki przygwoździły ją do ściany spróbowała poluzować je w okolicach rąk. Dopiero teraz poczuła jak nieprzyjemnie ciasne było jej więzienie, zaciskające się na wszystkich mięśniach.
--------------------------------------------------------------------------
90MM - 10MM = 80 MM

Giseigo kątem oka obserwowała oddalającą się Foe. Kiedy różowowłosa przywiązała się do ściany, Giseigo spojrzała uważnie w przepaść. Bestia zbliżała się bardzo szybko. Za moment powinna tu być Dziewczyna wyprostowała się i wzięła głęboki oddech. Czekała. W chwili, gdy potwór podleciał wystarczająco blisko, cicho szepnęła:
- Giongo.
W tym momencie dzwoneczki przy jej włosach zaczęły drgać, a wiatr poniósł ich dźwięk.

(100MM - 15MM = 85MM)

Gdy bestia nadleciała i chciała szukać dziewczyn, zanim się rozejrzała jej wrażliwe uszy dotknął niemiłosierny ból, zaczęła tracić równowagę i chwiać się. Uderzyła w skalistą ścianę, między Giseigo a Foe, tak, że i tak już wąski kawałek ścieżki w tym miejscu.. runął w przepaść. Giseigo mimo szoku i przerażenia usłyszała, że... ktoś za nią się zbliża, słyszała kroki na skałach. Bestia dalej motała się w powietrzu a Foe bezpiecznie wisiała przywiązana do skały.