Siedziba Mistrza gildii Hotaru No Hikari

Pomieszczenie wyklejone jest mapami. Świata, różnych krajów, pobliskiego lasu... wieloma.
Jest też regał wypełniony książkami po brzegi. Często okno jest otwarte a na parapecie siadają małe ptaszki.
Podłogę ścieli dywan z wielkim świetlikiem. Po środku stoi biurko i krzesło dla mistrza, oraz gościa.

Baluu zapukała do drzwi. A raczej... nawalała z obu dłoni beez przerwy, aż w końcu drzwi się otworzyły nagle.
-Czego ty znowu...!?- wrzasnął mężczyzna z wewnątrz i prawie wpadł na Foe, wybiegając ze swojego gabinetu. Był to wysoki starzec z długą, siwą brodą zawijającą się na końcu jak pręcik kwiatu. Na głowie miał typową czarodziejską czapkę w szpic. Lecz... jedyne co miał poza tym na sobie, były to obcisłe, różowe majtki. Widząc nieznajomą zalał się rumieńcami, spojrzał morderczym wzrokiem,na Baluu, a ona obojętnym głosem obwieściła tylko, że ma gościa, zrobiła balona i uciekła.
-Eh...m... także tego... wejdź proszę i się rozgość. Eheheheheheh- zaczął drapać się po głowie swoją chudą ręką, ukazując przy tym siwe włosy pod pachami.
-Słyszałem jak dobrze sobie poradziłaś z koleżanką w walce z Basterem! Doprawdy niecodzienne umiejętności, ehejehehehe!

W pierwszej chwili po wejściucdo pomieszczenia oczom Foe ukazała się szpiczasta czapka czarodzieja. A więc był dokładnie taki jakiego sobie wyobrażała! Jednak kilka sekund później dostrzegła go w całej okazałiści i machinalnie odwróciła wzrok. Wlepiając go w dywan zdołała wymamrotać:
- Witam. To..to nic takiego. Gdyby nie.. - i tu zatrzymała się na chwilę, w końcu wciąż nie znała jej imienia - sama na pewno nigdy nie dałabym rady!
Zbyt była zajęta zastanawianiem się czy wszyscy mężczyźni w tej gildii są tak.. osobliwi, żeby sklecić jakąś bardziej sensowną wypowiedź. Cóż, przynajmniej Sylia wydawała się naprawdę miła.

-Ehehe...ehkm..nioch nioch...- usiadł na krześle i rozejrzał się z zakłopotaniem, zauważył nieopodal koc. Wyciągnął po niego rękę i cały się nim owinął,tak, że wystawała tylko głowa z czapką.
-Oczywiście, witamy cię z otwartymi ramionami, młoda czarodziejko gildii Hotaru No Hikari!- położył na biurko medalion z podobizną Foe.- jeszcze tylko napełnimy go magią- przystawił do niego rękę i medalion rozbłysł.- będziesz się mogła nim legitymować, jako członkini naszej gildii! Jeśli nie masz żadnych pytań, możesz iść i robić co dusza zapragnie, i przynieść nam chwałę i dobre imię!

- Jaki piękny... - powiedziała Foe patrząc błyszczącymi oczami na medalion i obracając go w dłoniach. Na moment zapomniała o dobrych manierach i podbiegła do rulonika z koca i kapelusza, by rzec:
- Yay! Dziękuję mistrzu! Obiecuje dać z siebie wszystko ♡ - po czym przytuliła go i tanecznym krokiem wybiegła z pokoju. Mistrz z jakiegoś powodu bardzo kojarzył się jej z jej dziadkiem. (z/t)

Nanako zapukała do drzwi i nie czekając na odpowiedź weszła do środka:
-Ponoć mnie wzywałeś mistrzu. Więc przyszłam. -Rozgląda się po pomieszczeniu zwłaszcza przygląda się mapom zamiast zwrócić uwagę na mistrza.

Mistrz siedział na swoim biurku w fioletowym kaftaniku wyglądającym na piżamę bobasa, zaczynała się na nogach jak skarpety i ciągnęła po samą głowę, tworząc fioletowy, długi czubek. Odkryta była tylko zadowolona twarz mistrza. A na końcu pokoju siedziała kobieta, która go szkicowała.
-A!- zaczerwienił się mistrz- Nanako, jednak przyszłaś! Witaj, ahaha hehehe, ee... mam do ciebie prośbę. Wysłałem wczoraj Foe po kwiat żeń-szenia, ale jeszcze nie przyszła a jest mi baardzo potrzebny. Byłabyś skłonna iść w góry Shinyamamori i go zdobyć dla mnie? Jak go zdobędziesz to nie będziesz musiała płacić przez miesiąc za pokój w akademiku!

Nanako: Myśli przez chwilę:
-No dobrze. Pójdę po ten kwiat. Zgaduje, że mam też przyprowadzić Foe? Mam jedno pytanie.-Spogląda na ubiór mistrza tak, że widać, o co chce zapytać go.

-Ohooohohohoho, dobre z ciebie dziecię!- mistrz zczaił się o co chodzi, zeskoczył z biórka szybko, tak, że jego obwisłe pośladki zadygotały, podbiegł króliczym krokiem do Nanako i delikatnie wypchnął ją za drzwi- nie musisz przyprowadzać Foe, dobrze jakbyś tylko się upewniła, że jest bezpieczna, powodzenia na misji!- na brzuchu w swoim stroju miał kangurzą kieszeń, wsadził rękę i coś z niej wyciągnął i dał Nanako- masz cukierka, pa!- zamknął pospiesznie drzwi.