Tereny Parku Asendar "za płotem"

Szła uważnie jeszcze kilka minut, aż w końcu, w oddali, około 200 metrów przed nią, wzdłuż scieżki, ponad drzewami zauważyła biały dym.
Za to zupełnie niedaleko, około 20 metrów z prawej strony, w gąszczach, poza ścieżką dobiegły ją odgłosy jakiejś rozmowy, niestety nic nie rozumiała, potrafiła jedynie stwierdzić, że prowadzi ją co najmniej jeden mężczyzna. Drzewa wokół niej były stare i grube.

Czarodziejka nie zwróciła zbytniej uwagi na rozmowy. Kolejne tłumy w opuszczonym lesie? To nie jej sprawa. Ona musiała znaleźć chatę, a ten dym mógł pochodzić właśnie z niej. Szła więc dalej przed siebie, zachowując ostrożność i statając się być jak najciszej na wypadek gdyby rozmawiający ludzie nie byli nastawieni zbyt przyjaźnie.

Foe po krótkiej chwili w końcu doszła do jakiejś chaty, z której, z kominu, jak słusznie przypuszczała, wydobywał się dym. Była to niewielka, obrośnięta mchem, drewniana chata. Na ganku suszyły się grzyby i warzywa. Od strony, z której patrzyła Foe, było jedno, niewielkie okno, z siatką, prawdopodobnie przeciwko robakom. Na ziemi były ślady podłużne, jakby po butach i ślady, które wcześniej widziała na rozdrożu, tylko, że tu było ich znacznie więcej. Odgłosy rozmów oddalały się jak oddalała się Foe.

Foe rozejrzała się wokół, ale nikogo nie było widać. Przeszła jeszcze kawałek między drzewami, aby nie stać bezpośrednio naprzeciwko okna i podeszła do domku. Zdecydowanie musiała być to chata leśnego dziada. Kto inny mieszkałby w takim miejscu? Zanim jednak zaczęła poszukiwania zagubionej bransolety zajrzała przez okienko do środka, by upewnić się czy ktoś tam jest. Starała się nie wychylać zbytnio ani nie patrzeć zbyt długo, by samej pozostać niewidoczną.

W chacie nie było nikogo. Na palenisku gotowała się w kotle woda, ale nie było widać jeszcze bąbelków, więc nie zdąrzyła się jeszcxze dobrze nagrzać. Na ścianach wisiały różne suszone rośliny. Znajdowały się tam podstawowe meble. Łóżko, stolik, krzesło. Więcej dalszych szczegółów nie mogła dostrzec przez siatke.

Chata wyglądała na pustą, ale gotująca się od niedawna woda oznaczała, że jej mieszkaniec musiał być w pobliżu. Foe patrząc na suszone rośliny i zioła pomyślała sobie, że nie wygląda ona na mieszkanie kogoś złego. Być może nie było się czego obawiać? Zabrała się za poszukiwania bransolety zaczynając na ziemi przy samym domku, a kończąc przy linii drzew. Jeśli komuś po prostu wypadła, powinna była ją znaleźć. Cały czas nasłuchiwała czy ktoś nie idzie w tą stronę i spoglądała od czasu do czasu to na las, to na chatę.

Foe stojąc koło drzewa, zauważyła nieopodal kępkę pięknych, malutkich kwiatków z wielgachnymi, czerwonymi płatkami. spojrzała na front chaty i zauważyła zaczepione dzwoneczki na ścianie, wisiały zachaczone na metalowym pręciku. Na tym samym pręcie wisiała dziecięca branzoleta w misie.
Głos rozmowy stał się znôw tak mocny, jak wtedy, gdy szła po ścieżce. Źródło było na razie daleko, ale powoli się zbliżało.

Wszystko wydawało się iść zbyt gładko. Foe miała przeczucie, że niedługo coś się wydarzy. Coś zupełnie niespodziwanego. W innym wypadku wystarczyłoby przecież podejść, zabrać bransoletę i wrócić. Gdyby nawet to leśny dziad rozmawiał tam sam ze sobą mogłaby po prostu schować ją do plecaka i zupełnie normalnie przejść obok niego lub nawet przemknąć się między drzewami blisko ścieżki. Mimo swoich obaw ten plan wydawał się najbardziej sensowny, zwłaszcza w drugiej wersji tak więc przystąpiła do wykonania go. "Teraz tylko ostrożnie, tak żeby dzwoneczki nikogo nie zaalarmowały i będzie po wszystkim."

Zwinnym ruchem Foe ściągnęła bransoletę, nie wydając przy tym nawet najmniejszego szmeru i szybko ją schowała. Głos się zbliżał, więc szybko uciekła schować się za gęstwinę drzew i krzewów, mając nadzieję, że nie złapie kleszcza.
W końcu pod chatę doszedł wiekowy dziad, ubrany w skórzane łachmany. Miał długą, potarganą brodę, laskę drewnianą w dłoni i woreczek z jakimś zielskiem.
-No, myślicie, że to zadziała?- zapytał chrypliwym głosem a za nim zza krzaków wyszły dwa wielkie wilki.

Do kogo było to pytanie? Czyżby Leśny Dziad rozmawiał z wilkami? Foe zastanawiało, o co tu właściwie chodzi. Gdyby ten dziwny człowiek nie wydawał jej się tak straszny pewnie zostałaby chwilę dłużej, aby zobaczyć co dalej się stanie. Jednak skoro wydawało się, że jej nie zauważył wolała nie ryzykować. Była już zbyt blisko wykonania swojej misji żeby teraz zawieść. A jeśli chodzi o dziada.. zawsze może podpytać w gildii prawda? Tam na pewno ktoś będzie coś wiedział.
Tak więc postanowione - trzeba się stąd wydostać. Jedynym problemem były teraz wilki, które mogłyby wyczuć jej obecność, ale na to na razie niewiele mogła poradzić. Oddalała się powoli uważając na każdą gałąź i pilnując ścieżki aby się nie zgubić.

Foe bezpiecznie zbliżała się do wyjścia z lasu.
Fakt faktem, w pewnym momencie dobiegły ją powarkiwania wilków, zbliżające się powarkiwania...
Lecz ona była na tyle ostrożna, a jednocześnie szybka, że udało się jej wydostać bez większych problemów. Misję udało się zakończyć bez otwartego konfliktu.
Dziewczyna dostarczyła matce nieostrożnego chłopca zgubę.
(Foe otrzymuje 6 punktów doświadczenia i 500 ików)