Targ w Chibanie

- W takim razie ruszajmy!
(z/t)

Shin, Giseigo i Foe po długiej podróży dotarli w końcu do Chibany, wlokąc ze sobą przestępców. W połowie drogi skorzystali z wozu starca i dojechali nim do miasta, wyznaczając sobie po drodze warty, aby reszta mogła się przespać. (tym samym MM i mniejsze obrażenia zagoiły się). Kiedy dotarli do Straży Miejskiej, ta z chęcią przejęła łowców niewolników. W nagrodę każdy dostał po 1000 ików (tyle było wyznaczone za tych mało znanych, początkujących przestępców).

-Aaa!- odetchnął z ulgą Shin i przeciągnął się.- To co dziewczyny, co macie zamiar od tej pory robić? Ja chyba na razie przestanę podróżować i skupię się na sobie, zacznę trenować, czy coś, chcę być silniejszy. Nie chcę, żeby kolejny raz doszło do takiej sytuacji jak w Górach Shinyamamori. To ironia losu, ale dobrze, że cię złapali, Foe. Bez twojej pomocy, może teraz bym był w podróży do Kreuz i zostałbym skazany na usługi na dworze tych darmozjadów...- tu znów zaostrzył się ton jego głosu i zacisnął bezwiednie pięść.- Erebonia jest względnie spokojna, to będzie dobre miejsce do ćwiczeń.

- Trening, hmm? - Giseigo przysiadła na krawężniku i zamyślona zapatrzyła się w przestrzeń.
- Ja... - mówiła bardziej do siebie, niż do kogoś - ja również chcę stać się silniejsza... gdybym była silniejsza, wtedy może... ta kobieta... jeśli tylko byłabym silniejsza... nie dałabym się jej tak łatwo pokonać... Ja... - zacisnęła nagle pięść i z gniewnym i mocnym postanowieniem uderzyła nią o chodnik - Będę trenować! Stanę się silniejsza! A potem znajdę tę sukę i jej odpłacę! Arrrrghhh! Nie poddam się!

Obojętny wyraz twarzy odwróconego plecami Shina lekko się zmienił, spojrzał ukradkiem na Giseigo.
-Ho... nie wiem dokładnie o co chodzi, ale widzę, że też masz dobrą motywację.- przyłożył dłoń do czoła, aby osłonić oczy przed słońcem i spojrzał na niebo.
-Gdzie ta Foe... a z resztą, jeszcze się pewnie spotkamy.
Jakieś dwie dziewczyny stojące nieopodal zaczęły rozmawiać głośno.
-Słyszaaaałaaś?! Niedługo rozpoczną się międzynarodowe zawody dla początkujących magów! Podobno ograniczeniem jest konieczność należenia do klasy E, bądź D!
-No tak... C to już bardzo zaawansowani magowie... ale co z tego?
-No bo.. mój nowy chłopak jest magiem! Wtedy zabierze mnie jako osobę towarzyszącą na ten... turniej... będzie się odbywał na jednej z Neutralnych Wysp, niedaleko wyspy, na której urzęduje Rada Magiczna. Podobno ma to "wspierać początkujących magów"! Nagrodą jest kupa kasy i eteryczna broń!
-A.. a co to?
-Eteryczna broń będzie za pierwsze miejsce, jest to taka magiczna kula z ogromnym pokładem magicznej energii. Kto jej użyje po raz pierwszy, będzie mógł sobie wyobrazić i siłą magii "wykuć" w eterze dowolny rodzaj magicznej broni. Podobno może z niej korzystać tylko ten, kto ją wykuł i słyszałam, że jej siła rośnie wraz z siłą maga. Każdy by taką chciał! On musi wygrać!

Shin przysłuchiwał się rozmowie. Spojrzał wymownie na Giseigo.
-Słyszałaś? To mógłby być dobry sprawdzian naszych sił. Jednak do turnieju jeszcze trochę. Chcesz razem potrenować? Najlepiej byłoby znaleźć kogoś doświadczonego na naszego mistrza... ale niby gdzie... a jeśli nie ma takiej możliwości to co by tu wymyślić? Podróż w niebezpieczne miejsce? A może wypełnienie misji? O! Misja da nam doświadczenie i pieniądze... hmm... co robić...

Giseigo zmrużyła oczy.
- Przyznaję, ten turniej mnie zaintrygował... Hmmm... Wspólny trening? Brzmi zachęcająco, tym bardziej, że nie mam sama pomysłu, gdzie i jak mogłabym trenować. Może razem coś wymyślimy, w końcu jak to mówią co dwie głowy to nie jedna.
Podparła zwiniętą w pięść ręką podbródek i zmarszczyła brwi myśląc nad czymś.
- Mmmm... Sądzę, że misja to dobry pomysł.

-Świetnie! Pójdźmy na misję. Jak się w końcu wzbogacę sensownie, to może zapewnię sobie na reszcie porządny ekwipunek. No i to na pewno da nam niezbędne doświadczenie, abyśmy byli silniejsi.
Shin i Giseigo podeszli do tablicy z misjami. ( https://yaranaika.forumjap.com/t17-tablica-z-misjami )
-Hmm... nie ma zbyt łatwych misji. Tzn. są dwie, ale takich szemranych spraw nie chcę załatwiać... jedyne sensowne na naszym poziomie wydają się Cena sztuki, bądź Biznes na skraju morskiego śluzu. Tylko, że przydałaby nam się do nich chociaż jeszcze jedna osoba.- podrapał się po potylicy i zaczął zastanawiać.

Nieopodal, przy straganie ktoś krzyknął.
-Ile chciałbyś za to?!?! Toż to niesamowity okaz! To prawdziwy smok!- właściciel tylko się uśmiechnął na te słowa i kopnął klatkę, aby pobudzić osowiałą i smutną istotę. Smoczek nie większy niż kot murgnął niemrawo czarnymi ślepiami i jęknął cicho. Jego czarne łuski lśniały.
-Wiesz... to będzie cię sporo kosztowało!- wrzasnął z chrypką właściciel i założył ręce, a na jego twarzy widniał triumfalny uśmiech.

Shin zwrócił na to uwagę i oderwał wzrok od tablicy.
-To po prostu kolejny rodzaj niewolnictwa... smoki są inteligentne niczym ludzie.- zacisnął pięść i obrzucił nienawistnym wzrokiem właściciela.

HAHAHA JAK OLALI ZNIKNIECIE FOE KAWAII XD

Dziewczyna stała wpatrując się zawzięcie w tablicę z misjami. Wskazała palcem na jedno z ogłoszeń i powiedziała głośno do Shina:
- Patrz na to. "Wieczne kajdany" - przeczytała. - Handlarze niewolników... Shinyamamori... brzmi znajomo. Ale to ranga C, więc... - urwała nagle, gdyż uświadomiła sobie, że wygłasza monolog sama do siebie, a Shin stoi z jakiegoś powodu na coś wkurzony. Odwróciła się od tablicy i omiotła wzrokiem sytuację. Szybko zorientowała się, co tak zdenerwowała Shina. Ją również to rozwścieczyło.
- Pomóżmy mu!

Shinowi zabiło mocniej serce i poczuł adrenalinę. Spojrzał zaskoczony na Giseigo.
-Serio?- zapytał z zadowoleniem, ale i zaskoczeniem.
-Wygląda na to, że jakiś czas będą się jeszcze licytować. Właściciel smoka musi być dumny ze swojej zdobyczy i na pewno nie sprzeda jej tanio. Co powinniśmy zrobić? Bardzo możliwe, że zdążylibyśmy go sprać i zabrać smoka, ale wtedy staniemy się wrogami publicznymi, straż nas może gonić.- zamilczał chwilę w zadumie- chyba, że jedno z nas by zwróciło jakoś uwagę całego targu, a drugie wykradło szybko smoka. Ewentualnie... jeszcze możemy się przebrać! To uratuje nas przed skojarzeniem naszych tożsamości z "przestępstwem" jakiego zamierzamy się dopuścić!- uderzył z zadowoleniem pięścią w otwartą dłoń.

- Wrogiem publicznym jakoś być nie zamierzam... Zwrócić uwagę... ale jak? - zastanawiała się głośno. - Może bym dała jakiś koncert - mamrotała do siebie - ale nie wiadomo, czy to by przyciągnęło ten cały tłum... A może - oczy rozbłysły jej złowrogo - może po prostu wysłać tego kolesia za potrzebą? I nikt nie będzie pilnował... Nienienienie! - potrząsnęła głową - nie mogę tak po prostu użyć magii na niewinnym człowieku. No może nie tak niewinnym, ale no tak nie można... Przebranie się... To by się bardzo przydało, ale skąd weźmiemy?

Kiedy wcześniej poczuła uderzenie wynikające z kopnięcia klatki, nieznacznie uniosła łeb i wydała z siebie cichy jęk. Spojrzała po twarzach wszystkich obecnych tutaj ludzi i zmarszczyła nos.
Ci ludzie byli paskudnymi istotami, myślącymi tylko o jakichś tam ikach i o sobie. Chcialiby mieć wszystko, nie licząc się z odczuciami innych.
Czemu tutaj jestem? Czy to spotyka mnie tylko dlatego, że zgubiłam matkę?
Po chwili opuściła głowę i schowała ją pod słabym skrzydłem.

Shin rozejrzał się wokół siebie. Zobaczył biedaka pod jednym budynkiem.
-Hmm... nigdy tu nie byłem, ale pewnie tak jak na każdym targu i tutaj będą jakieś ubrania i szmaty do kupienia, ale lepiej, żebyśmy nie kupowali tego osobiście. Poczekaj.
Chłopak podszedł do bezdomnego i wyciągnął 100 ików, wręczył mu i powiedział:
-Mam prośbę. Idź na targ i kup jakieś długie szaty z kapturami, dwie sztuki, mogą być różne, a resztę weź dla siebie i odejdź z tego targu, ale przedtem mi je przynieś, będę tu czekał, zgoda?
Mężczyzna na początku oniemiał, ale chętnie przystał na propozycję, po chwili zniknął w tłumie.
Shin wrócił do Giseigo.
-Niedługo będziemy mieli co potrzeba, przebierzemy się, rzucę na nas czar przyspieszający, aby w razie kłopotów nie dać się złapać i... jakoś zaimprowizujemy, chyba, że masz jeszcze jakiś pomysł.- zaśmiał się i podrapał po czuprynie.

- Nie bardzo, więc chyba zostaje nam improwizacja - mrugnęła do Shina. Ta cała sytuacja napełniła ją ochotą do działania. - Jakoś to będzie, jakby co to w razie czego mogę wszystkich ogłuszyć, ale dostałoby się też niewinnym i Tobie, więc to raczej odpada... No cóż! Jakoś to będzie.
Rozejrzała się szukając wzrokiem bezdomnego.

W końcu w oddali Giseigo i Shin zobaczyli bezdomnego idącego z ubraniami.
Poszli bez słowa za jeden z budynków w ciemniejszą uliczkę, tam odebrali od niego ubrania. Były to dwie długie szaty luźne, jakby płaszcze z materiału z kapturem, z przodu zapinane na klatce piersiowej na dwa duże guziki. Shin wziął czarną, a Giseigo identyczną brązową.
Chłopak podziękował bezdomnemu i pozwolił mu zabrać sobie resztę. Zarzucił na siebie szatę tak, że ledwo wystawała broda i nos spod kaptura.
-A więc musimy się spieszyć, ich licytacja może wkrótce dobiec końca.- chłopak podniósł palec wskazujący do góry- Supiido appu! (speed up)- i dotknął Giseigo w ramię, odczekał dwie minuty i rzucił też czar na siebie.
-A więc, Giseigo, wolisz odwracać uwagę, czy wykraść smoka?

(Shin -100 ików, 100-30=70MM)

- Eemm... Odwracać uwagę i mam jeden pomysł, ale nie jestem pewna czy zadziała.
Splotła dłonie i pstryknęła palcami, żeby je trochę uelastycznić. Potem przeszła się po uliczce omiatając wzrokiem ziemię. Kilka razy schyliła się podnosząc coś z ziemi. Po chwili wróciła niosąc naręcze zwykłych kamieni, patyków i liści.
- To co? - mrugnęła do Shina - Gotowy do działania? ;D
I nie czekając na odpowiedź powędrowała (w płaszczu oczywiście) na plac w sam środek tłumu.
- No dobra, ludziska... Trzeba narobić trochę rabanu - mruknęła.
- Czas się zabawić! - krzyknęła na cały głos, żeby ściągnąć na siebie uwagę. - Jak bawią się mieszkańcy Chibany?!
Rzuciła zebrane rzeczy na ziemię, uniosła ręce niczym pianista wirtuoz i... po targu rozniosła się żwawa, rytmiczna, skoczna, szybka melodia, kóra aż się prosiła, by do niej zatańczyć.
Oby to zadziałało. - błagała w duchu.

Ludzie chcąc, nie chcąc zaczęli ukradkiem spoglądać na zamieszanie. Niektórzy zbierali się wokół zakapturzonej Giseigo, inni stawali na palcach i próbowali z daleka dojrzeć, co tam się dzieje i skąd ta śliczna muzyka. Nawet jakieś dzieci zaczęły tańczyć w podskokach przy Giseigo. Ale kiedy już pierwsze emocje zaskoczenia minęły, zacząły się szmery i wielkie zdziwienie. "Ale jak to? Jak ona gra bez instrumentów?" pytali się wzajemnie ludzie.
Licytujący nad smokiem również przestali na moment rozmawiać i spojrzeli w tamtą stronę. A co najważniejsze, jedyny strażnik na placu również w najlepsze obserwował i słuchał Giseigo z otwartą paszczą.
"Teraz mam najlepszą okazję!". Shin odruchowo podniósł kamień z ziemi i rzucił w właściciela smoka. I zanim kamień doleciał, pobiegł za stragan blisko straganu ze smokiem i schował się za nim. Zdążył to zrobić dzięki rzuconemu na siebie wcześniej czarowi, zanim właściciel smoka spojrzał ze wściekłością w tę stronę, w poszukiwaniu wzrokiem sprawcy bolesnego czynu. Shin dobył dwu mieczy i tarczy, w razie, gdyby ktoś chciał go zaatakować. Oczywiście wszystko schowane pod długą szatą. Kiedy w końcu wściekły właściciel odwrócił z powrotem wzrok do klienta, wznowili rozmowę. Wtedy Shin jak czarna zmora wpadł między nich, machnął z całej siły mieczem i odrąbał kłódkę i klatka się otworzyła. Chłopak kucał przy klatce, wymierzył jeden miecz w stronę twarzy właściciela, drugi w stronę klienta.
-Uciekaj mały!- szepnął do smoka- pobiegnę z tobą!
''Chciałbym rzucić na niego przyspieszający czar, ale mam zajęte ręce... spróbuję zrobić to podczas ucieczki..."
-Ani się ważcie robić czegokolwiek głupiego, albo stracicie swoje marne życia.- warknął do mężczyzn. Ci na początku próbowali protestować, ale błyszczące w promieniach słońca ostrza zniechęciły ich do akcji.

Uniosła nieco głowę, słysząc skoczną melodię. Dwunożni zaczęli się zbierać przy jakiejś postaci, która spowodowała te drobne zamieszanie.
Przyjemny dźwięk...
Drgnęła mocno, kiedy usłyszała nieprzyjemny zgrzyt odrąbanego metalu. Nawet nie zauważyła, że ktoś się zbliżył do niej i do tego zniszczył kłódkę, która uniemożliwiała bezproblemową ucieczkę. W sumie nawet o niej nie myślała.
Bo jak taki maluch jak ja da radę w świecie pełnym niebezpieczeństw?
Jednakże... kiedy usłyszała słowa obcego przybysza, coś ją tknęło.
,,Uciekaj, mały!"
Niby dwa proste wyrazy, a tak dużo znaczyły dla zniewolonej gadziny. Może była pisklakiem, ale była też smokiem!
A co tam niebezpieczeństwa! Ważniejsza jest wolność!
Podniosła się niemrawo i z lekkim wahaniem wychyliła łeb na zewnątrz klatki. Odruchowo parsknęła i cofnęła się o krok, by być dalej od ,,wybawiciela".
No cóż, strach przed ludźmi się nieco obudził. Zaskamlała cicho i cofnęła się w głąb klatki.
No i po wolności. Czemu nie mogę po prostu przemknąć obok niego? Jestem tchórzem...

Shin kontem oka spojrzał na smoka.
''Co on do cholery robi? Nie chce być wolny? A może się ich boi? Pewnie ją torturował, musi bać się ludzi. I wygląda na bardzo osłabioną..."
-Stańcie koło siebie, tu.- rozkazał Shin mężczyznom, trzymając ostrza blisko ich gardeł, nie mieli ducha walki, nie wyglądali na wojowników. Mężczyźni według polecenia stanęli obok siebie, tak, że w końcu Shin miał ich po jednej stronie.
-Jestem potężnym magiem, nie radzę wam działać przeciwko mnie.- rzucił oschłym tonem.
-O nie, morderca!- wrzasnęła jakaś niska, pulchna baba z różową chustą na głowie i ziarnem ryżu na ustach, przerzucająca kapusty. Na szczęście straż była zajęta oglądaniem przedstawienia i nie słyszała tego wrzasku. TEGO, ale może usłyszeć kolejne.
Shin schował miecze i tarcze i chwycił klatkę, uważając, żeby smok nie wypadł.
"Giseigo, daj mi jeszcze tylko kilka sekund..." rzucił się do ucieczki, rzucił się w ciemne uliczki, daleko od targu, nie patrząc czy ktoś za nim idzie, pędził po prostu co sił w nogach.


(70-20=50MM)

Shin z/t


Giseigo dalej w najlepsze zabawiała publiczność, nawet ludzie zaczęli rzucać iki w akcie uznania, i uzbierało się ich 50.

Giseigo grała w najlepsze jednocześnie słuchając, co się dzieje, na co pozwalały jej czujne uszy. W pewnym momencie wyłapała dźwięk kroków. Szybkich kroków, znaczących o tym, że ich właściciel biegnie, a raczej ucieka. Od razu wiedziała kto to.
Shin, oby nic Ci się nie stało - pomyślała. -No, ja też zaraz powinnam się zbierać, ale muszę to zrobić niepostrzeżenie, tak żeby nikt nie połączył jednego z drugim - myślała cały czas grając.
10... 9... 8... - odliczała - 5... 4... - jej palce jeździły po "instrumentach" zbliżając się do kadencji (Kadencja - formuła melodyczna kończąca utwór lub jego fragment. - znalazłam xD ale znam się na tym tyle co na historii Etiopii), dając znać, że utwór zbliża się ku końcowi, aż w końcu zagrała ostatnie dźwięki - 3...2...1... Wstała.
- Dziękuję! Bardzo Wam dziękuję! - kłaniała się na prawo i lewo, zbierając iki z ziemi. - Pokazaliście mi, jak bawią się mieszkańcy Chibany! I wiecie co? Tak właśnie powinno się bawić! Dziękuję! Nie mi należą się te iki, lecz wam!- hojnym gestem wyrzuciła w górę trzymane w dłoni monety ku jeszcze większej uciesze gawiedzi i ciągle się kłaniając zaczęła się wycofywać ze środka targu ku obrzeżom. W końcu wydostała się z tłumu podekscytowanych gapiów i chyłkiem schowała się w małej bocznej uliczce. Tam wzięła głęboki wdech i rzuciła się do biegu. Gdziekolwiek. Byle jak najdalej. Z nadzieją, że gdziekolwiek ją nogi poniosą, trafi tam na Shina.

Giseigo z/t